De reputatie van Ilvermorny groeide in de jaren daarna gestaag. Het granieten huis groeide uit tot een kasteel. Er werden meer leraren aangenomen om te kunnen voldoen aan de groeiende vraag. Nu werden heksen- en tovenaarskinderen uit heel Noord-Amerika naar de school gestuurd om daar hun opleiding te volgen. De dagschool werd een internaat, waar de leerlingen ook buiten de lessen verbleven. Tegen de negentiende eeuw had Ilvermorny de internationale reputatie die het vandaag de dag nog steeds heeft.

 

Jarenlang bleven Isolt en James de Schoolhoofden, geliefd bij vele generaties leerlingen en bij hun eigen familie.

 

Chadwick werd en volleerde en bereisde tovenaar. Ook schreef hij de boeken Chadwick’s Charms Vol I - VII. Die boeken werden standaardboeken op Ilvermorny. Hij trouwde met de Mexicaanse Heler Josefina Calderon. Tot op de dag van vandaag is de familie Calderon-Boot een van de meest prominente toverfamilies van Amerika.

 

Voor de oprichting van MACUSA (het magische congres van de Verenigde Staten van Amerika) had de Nieuwe Wereld een tekort aan mensen die de toverwetgeving handhaafden. Webster Boot werd wat nu bekend staat als een ingehuurde Schouwer (Auror). Tijdens het terugdringen van een bijzonder vervelende duistere tovenaar naar Londen, ontmoette Webster een jonge Schotse heks die bij het Ministerie van Toverkunst werkte. Hij werd verliefd op haar en zo kwam het dat dit deel van de familie Boot terugkeerde naar zijn thuisland. De nakomelingen van Webster werden opgeleid op Zweinstein/Hogwarts.

 

Martha, de oudste van de tweeling, bleek een Snul (Squib). Hoewel ze zeer geliefd was bij haar ouders en haar broers, was het pijnlijk voor haar om op te groeien op Ilvermorny, aangezien ze zelf niet in staat was om magie uit te voeren. Ze trouwde uiteindelijk met de niet-magische broer van een vriend van de Pocomtuc-stam en leefde daarna als No-Maj.

 

Rionach, de jongste van de tweeling, gaf jarenlang de lessen Verweer tegen de Zwarte Kunsten op Ilvermorny. Rionach is nooit getrouwd geweest. Het gerucht ging, hoewel dat nooit door de familie is bevestigd, dat, in tegenstelling tot haar zus Martha, Rionach was geboren met het vermogen om Sisselspraak te spreken. Ze zou vastbesloten zijn geweest om de haar afkomst van Zwadderich (Slytherin) niet door te geven aan een volgende generatie. (De Amerikaanse tak van de familie was er niet van op de hoogte dat Gormlaith niet de laatste Gaunt (Nederlands: Mergel) was en dat de lijn in Engeland nog doorliep).

 

Isolt en James zijn allebei meer dan honderd jaar oud geworden. Ze hadden het huisje van Ilvermorny een granieten kasteel zien worden en ze stierven in de wetenschap dat hun school nu zo beroemd was dat alle magische families in Noord-Amerika hun kinderen daar wilden laten onderwijzen. Ze hadden personeel aangenomen, slaapzalen gebouwd en de school met slimme betoveringen verborgen voor de nieuwsgierige ogen van No-Majs. Kortom: het meisje dat er ooit van had gedroomd om naar Zweinstein/Hogwarts te gaan, had de Noord-Amerikaanse variant daarvan opgericht.