Gladianus Smalhart

Achtergrondverhaal

Vroege jeugd

Gladianus werd geboren met een heksenmoeder en een Dreuzelvader. Hij heeft twee oudere zussen, maar Gladianus was de enige van de drie kinderen die tekenen van magie vertoonde. Hij was een slimme, knappe jongen en de onbeschaamde favoriet van zijn moeder. Het besef dat hij een tovenaar was, zorgde ervoor dat zijn ijdelheid begon te bloeien als een bijzonder schadelijk onkruid.

School

De aankomst van de jonge Smalhart op Zweinstein (Hogwarts) bleek niet de triomf te zijn die hij en zijn moeder hadden verwacht. Op de een of andere manier waardeerde Gladianus het niet dat hij op een school zat vol heksen en tovenaars, waarvan er velen zelfs meer bekwaam waren dan hijzelf.
(In feite had hij een grootse entree voor zich gezien, een beetje vergelijkbaar met hoe Harry Potter decennia later op school was aangekomen. Hij had zich voorgesteld dat hij door de gangen zou lopen en er dan volop werd gefluisterd over zijn magische bekwaamheid. Het was nooit bij hem opgekomen dat alle andere leerlingen van Zweinstein ongeveer dezelfde magische ervaringen hadden meegemaakt als hij voordat ze naar school gingen.)
Volgens Gladianus’ eigen mening was hij al een echte genie en een held. Het was dan ook een zeer onaangename schok om te ontdekken dat zijn naam onbekend was, dat zijn talenten onopvallend waren en dat niemand echt onder de indruk was van zijn van nature golvende haar.

Het is echter niet zo dat Gladianus geen talent had. Zijn leraren waren van mening dat hij over een bovengemiddelde intelligentie en bekwaamheid beschikte en dat hij, als hij hard zou werken, iets van zichzelf zou kunnen maken. Zelfs als hij tekortschoot in de ambities die hij met zijn klasgenoten deelde. (Gladianus vertelde iedereen die maar wilde luisteren dat hij erin zou slagen een Steen der Wijzen te maken, nog voordat hij van school ging. En dat hij van plan was om als aanvoerder het Engelse Zwerkbalteam een WK overwinning te bezorgen. Uiteindelijk besloot hij maar om de jongste Minister van Toverkunst van Groot-Brittannië te worden).

Smalhart werd ingedeeld bij Ravenklauw en hij haalde dan ook al snel goede cijfers voor zijn schoolwerk. Toch werd hij steeds ontevredener. Als hij niet de eerste en de beste was, dan deed hij liever helemaal niet mee. Steeds vaker gebruikte hij zijn talenten voor sluiproutes en ontwijkingen. Het leren zelf kon hij niet waarderen, alleen de aandacht die hem dat zou opleveren. Hij hunkerde naar prijzen en onderscheidingen. Zo lobbyde hij bij het schoolhoofd om een schoolnieuwsbrief te beginnen, omdat hij niets liever deed dan zijn eigen naam en foto ergens te laten afdrukken.

Hoewel hij nooit echt populair was, werd zijn primaire doel om door de hele school gekend te zijn wel bereikt door herhaalde, opvallende daden. Zo kreeg Gladianus een week straf omdat hij op magische wijze zijn handtekening in zes meter lange letters in het Zwerkbalveld had gegraveerd. Ook slaagde hij erin om een enorme, verlichte projectie van zijn eigen gezicht te creëren, die hij de lucht in stuurde als imitatie op het Duistere Teken. Verder stuurde hij zichzelf in een jaar achthonderd Valentijnskaarten, waardoor er zoveel uilen de Grote Zaal in moesten, dat het ontbijt was verpest (te veel veren en uitwerpselen in het eten…)

Zijn carrière na Zweinstein

Toen Gladianus eindelijk zijn opleiding op Zweinstein had voltooid, slaakte het personeel een zucht van verlichting. Al snel kwamen er verhalen uit verre landen, waar zijn heldendaden steeds meer aandacht kregen. Veel van zijn voormalige leraren begonnen het gevoel te krijgen dat ze hem misschien verkeerd hadden ingeschat. Hij toonde ineens moed en veerkracht bij het bestrijden van gevaarlijke en duistere wezens op verschillende afgelegen plekken…

De waarheid is echter dat Gladianus Smalhart zijn ware roeping had gevonden. Hij was nooit een slechte tovenaar geweest, maar wel een luie, en hij besloot om al zijn talenten in te zetten voor één ding: Vergetelheidsspreuken. Dit zijn lastige spreuken, maar Gladianus wist ze perfect onder de knie te krijgen. Hij slaagde erin om de herinneringen van een tiental zeer ervaren en moedige heksen en tovenaars aan te passen, waardoor hij de eer kreeg voor hun gewaagde heldendaden. Aan het einde van elk ‘avontuur’ keerde hij weer terug naar Engeland voor een nieuw boek over ‘zijn’ heldendaden, aangevuld met een enorme hoeveelheid verzonnen details.

Binnen tien jaar had Gladianus de status van bestsellerauteur bereikt met zijn reeks autobiografische boeken en had hij de reputatie van iemand die de wereld beschermde tegen de Zwarte Kunsten. Hij ontving zelfs een Orde van Merlijn (derde klasse) en hij werd erelid van de Bond tegen de Zwarte Kunsten. Met zijn knappe uiterlijk, dat wonder boven wonder onaangetast bleef na alle gevechten en heldendaden die hij in zijn boeken beschreven had, werd hij maar liefst vijf keer op een rij uitgeroepen tot Tovenaar met de Charmantste Glimlach.

Terugkeer naar Zweinstein

Veel docenten waren verbijsterd toen Albus Perkamentus (Albus Dumbledore) Gladianus Smalhart uitnodigde om de nieuwe leraar Verweer tegen de Zwarte Kunsten te worden. Hoewel het bijna onmogelijk was om iemand anders voor de baan te vinden (het gerucht dat de baan vervloekt was, werd steeds hardnekkiger), herinnerden veel leraren Smalhart als een onaangenaam persoon, ongeacht wat hij daarna allemaal had bereikt.

Maar Albus Perkamentus had een onderliggend plan. Toevallig kende hij twee van de tovenaars waarvan Smalhart de heldendaden had toegeschreven aan zichzelf. Hij was een van de weinige mensen die dacht te weten wat Smalhart van plan was. Perkamentus was ervan overtuigd dat Smalhart alleen maar terug hoefde te keren in een gewone schoolomgeving om door de mand te vallen als charlatan en fraudeur. Professor Anderling (McGonagall), die Smalhart nooit had gemogen, vroeg Perkamentus wat hij dacht dat de leerlingen zouden leren van zo’n ijdele, op roem beluste man. Perkamentus antwoordde dat “er genoeg te leren valt, zelfs van een slechte leraar: wat je niet moet doen en hoe je niet moet zijn.”

Gezien zijn succesvolle en goedlopende carrière was Gladianus Smalhart waarschijnlijk niet zo happig op een baantje op Zweinstein. Maar door subtiel te suggereren dat lesgeven aan Harry Potter toch wel de kroon op zijn werk zou zijn, had Perkamentus ervoor gezorgd dat het een aanbod werd dat Smalhart niet kon weerstaan. 

Tegen de tijd dat Gladianus Smalhart op school arriveerde, waren zijn ooit vrij goede magische vaardigheden roestig geworden. Bijna onherstelbaar zelfs. De enige spreuk waar hij echt bekwaam in was, was een Vergetelheidsspreuk, die hij al jaren herhaaldelijk gebruikte. Zijn lessen werden al snel een soort poppenkast, omdat werd onthuld dat hij volkomen onbekwaam was in alles waarin hij in zijn boeken beweerde een expert te zijn.

Zijn enige talent werd uiteindelijk zijn ondergang. Aan het eind van het jaar werd hij getroffen door zijn eigen Vergetelheidsspreuk, waardoor zijn eigen verleden werd uitgewist. Sindsdien verblijft Gladianus Smalhart op de gesloten afdeling van het St. Holisto’s Hospitaal voor Magische Ziektes en Zwaktes.

Bron