Albus Perkamentus

- Een beknopte biografie met wat we tot nu toe weten -

Achtergrondverhaal

We kennen allemaal het schoolhoofd van Zweinstein: Albus Perkamentus. Hij was een tovenaar met uitzonderlijke magische talenten en er wordt gezegd dat hij de enige persoon is waar Voldemort ooit bang voor is geweest. Hij versloeg de duistere tovenaar Grindelwald, ontdekte twaalf verschillende toepassingen van drakenbloed en hij deed onderzoek met Nicolaas Flamel. Allemaal grote daden, maar over zijn eigen verleden heeft hij het liever niet. Dus… Wie is Albus Perkamentus? Dat gaan we uitzoeken in dit achtergrondverhaal! Dit verhaal zal ongetwijfeld nog worden aangevuld met informatie uit de komende Fantastic Beasts films.

Feitjes

Naam: Albus Parcival Wolfram Bertus Perkamentus (Engels: Albus Percival Wulfric Brian Dumbledore)
Geboortedatum: augustus 1881
Overleden op: 30 juni 1997
Ouders: Parcival en Kendra
Broer en zus: Desiderius (Aberforth) en Ariana
Bloedstatus: halfbloed (zijn moeder had Dreuzelouders)
Afdeling: Griffoendor
Lengte: 1.80m
Gewicht: 76 kg
Haarkleur: zilverkleurig, voorheen kastanjebruin
Kleur ogen: blauw
Patronus: feniks
Hobby’s: breien, bowlen, luisteren naar kamermuziek
Speciale vaardigheden: kan spreuken afvuren zonder toverstok, kan zichzelf onzichtbaar maken zonder Onzichtbaarheidsmantel, kan berichten meesturen met zijn Patronus, spreekt vele talen.

De familie Perkamentus

Albus Perkamentus werd in de zomer van 1881 geboren in Stee-aan-de-Wee (Mould-on-the-Wold) als oudste van drie kinderen. Twee jaar later werd Desiderius geboren en Ariana is vier jaar jonger dan Albus. Toen Ariana zes jaar oud was, werd ze aangevallen en toegetakeld door drie Dreuzeljongens. Ze hadden haar zien toveren toen ze stiekem door de heg van de achtertuin gluurden. Aangezien Ariana nog erg jong was, had ze haar toverkracht nog niet onder controle. De Dreuzeljongens wurmden zich door de heg en eisten dat ze dat trucje nog een keer zou doen. Toen Ariana dat niet kon, hebben ze haar ‘een lesje geleerd’. Na dit incident weigerde Ariana om ooit nog te toveren. Maar toverkracht kun je niet zomaar laten verdwijnen. Die kracht zat nog in haar en maakte haar gek. Als ze haar magie echt niet meer onder controle had, dan spatte die er soms ineens uit. Meestal was ze lief, bang en onschuldig, maar bij die uitbarstingen werd ze vreemd en gevaarlijk.
Vader Parcival zocht de jongens op om hen ook een lesje te leren. Dit zorgde ervoor dat hij werd opgepakt en naar Azkaban gestuurd werd. Parcival vertelde nooit waarom hij de jongens had aangevallen. Als hij dat wel had gedaan, was Ariana opgesloten in het St. Holisto’s, aangezien ze een bedreiging voor het Statuut van Geheimhouding was.

Het gezin verhuisde naar Goderics Eind en zeiden daar dat Ariana ziek was en dat ze werd verzorgd door haar moeder. Op haar veertiende kreeg Ariana weer een van haar woedeaanvallen, waarbij ze per ongeluk haar moeder doodde. Hoewel Desiderius een betere band had met zijn zusje, werd Albus haar voogd.

En daar was Gellert Grindelwald: iemand die net zo getalenteerd en intelligent was als Albus zelf. Ze hadden samen grootste plannen voor de toverwereld, maar de zorg voor zijn zusje werd daardoor wel wat verwaarloosd. Toen Desiderius de twee genieën daarmee confronteerde, ontstond er een gevecht tussen Albus, Grindelwald en Desiderius. Ariana wilde helpen, maar werd dodelijk getroffen. Grindelwald vluchtte, wat het einde van de vriendschap betekende. Tijdens de begrafenis van Ariana brak Desiderius de neus van Albus en gaf hem de schuld van de dood van hun zusje. Desiderius heeft het zijn broer nooit kunnen vergeven en Albus heeft het zichzelf ook nooit vergeven. De dood van hun zusje had een enorme impact en niets zou ooit meer zijn zoals het was.

Albus' eigen opleiding

We gaan een stapje terug in de tijd. In 1892 begon Albus aan zijn opleiding op Zweinstein. Hij werd ingedeeld bij Griffoendor. Vanaf dag 1 was Albus bevriend met Engelbert Dop (Elphias Doge). Dop was herstellende van de Drakenpokken, waardoor anderen hem niet benaderden. Albus keek echter voorbij de oppervlakte om de innerlijke schoonheid in de mens te zien.

Op school werd al duidelijk dat Albus grote magische talenten had en won verschillende prijzen. Zo won hij de Zebedeüs Pieper Penning voor Uitzonderlijk Spreukspreken, was hij de Nationaal Jeugdafgevaardigde van de Wikenweegschaal en ontving hij de Gouden Medaille wegens Baanbrekende Bijdragen aan het Internationaal Alchemistensymposium in Caïro.
In zijn vijfde jaar werd hij Klassenoudste en in zijn zevende jaar Hoofdmonitor.

Albus Perkamentus en Gellert Grindelwald

Na zijn opleiding was Albus van plan om samen met zijn vriend Engelbert Dop naar Griekenland te reizen. De dag voor hun vertrek ontving Albus de brief over de dood van zijn moeder, waarna hij terugkeerde naar Goderics Eind.

In Goderics Eind woonde ook Mathilda Belladonna (Bathilda Bagshot), waar Albus regelmatig mee correspondeerde. Die zomer kwam haar neef logeren: Gellert Grindelwald. Grindelwald had zijn opleiding aan Klammfels gevolgd (tot hij er op zijn zestiende vanaf werd gestuurd) en bleek net zo intelligent te zijn als Albus Perkamentus. Mathilda stelde de twee jongens aan elkaar voor en ze raakten bevriend met elkaar. Samen hadden ze grootse plannen. Ze voorzagen een nieuwe wereld, waar tovenaars het voor het zeggen hadden. En ‘het doel heiligt de middelen’ om dit te bereiken. Ook hadden ze het over de Relieken van de Dood.

Na twee maanden kwam het tot het gevecht waarbij Ariana werd gedood. Grindelwald vertrok en Albus zou hem pas weer terugzien bij hun legendarische duel – waar we ongetwijfeld nog meer over te weten gaan komen.

Werk

Vlak na de tragische dood van zijn zusje reisde Albus naar Parijs om de oude kunst en wetenschap van de alchemie te bestuderen bij Nicolaas Flamel, de beroemde alchemist waar hij al mee correspondeerde sinds zijn jaren op Zweinstein. Het is niet bekend wanneer Albus terugkeerde naar Engeland, maar rond de tijd dat hij dat deed, was hij geïntrigeerd geraakt door de studie van drakenbloed. Dit leidde uiteindelijk tot de ontdekking van de twaalf toepassingen van drakenbloed, waar hij wereldwijd bekend mee werd. Daaropvolgend bood Zweinstein hem een baan aan op de toverschool, die hij graag accepteerde. Albus werd de leraar Verweer tegen de Zwarte Kunsten. Later werd hij de leraar Gedaanteverwisseling en in 1955 werd hij het schoolhoofd.

Tovenaarsoorlogen

In de jaren ’70 brak de Eerste Tovenaarsoorlog uit. Albus Perkamentus besloot om de Orde van de Feniks op te richten en het op te nemen tegen Voldemort en zijn Dooddoeners. Uiteindelijk maakte de baby Harry Potter een einde aan deze Eerste Tovenaarsoorlog.

In juni 1995 keerde Voldemort echter terug. Perkamentus geloofde meteen wat Harry hem hierover vertelde, hoewel het Ministerie het afdeed als onzin. De Orde van de Feniks werd weer nieuw leven in geblazen. Pas een jaar later werd erkend dat Voldemort is herrezen. Albus Perkamentus besloot om Harry privéles te geven, om hem zoveel mogelijk voor te bereiden voor zijn strijd tegen Voldemort. Albus leerde ook over de Gruzielementen van Voldemort en begon zijn zoektocht. Hierbij vond hij een Gruzielement die een van de Relieken van de Dood bevatte: de Steen van Wederkeer zat in de ring van Asmodom Mergel (de ring van Zwadderich). Het diepste verlangen van Albus was nog steeds om zijn familie bij elkaar te hebben. In een vlaag van waanzin – zoals hij het zelf beschreef – deed hij de ring om. Maar de ring was vervloekt. Severus Sneep wist zijn dood uit te stellen door de vloek op te sluiten in de hand van Albus. Aangezien hij wist dat hij zelf de zoektocht naar Gruzielementen niet meer zou kunnen voltooien, werd dit het hoofdonderwerp van de privélessen van Harry. In 1997 werd Albus Perkamentus vermoord door Severus Sneep. Hoewel, vermoord? Hij had het zelf zo geregeld…

Opmerking