Zweinsteinexpres

Achtergrondartikel

Uit oude historische verslagen en uit het bewijs van vroege houtsneden en gravures weten we dat de leerlingen van Zweinstein (Hogwarts) vroeger zelf mochten kiezen op welke manier ze naar school toe kwamen. Sommigen vlogen er op bezemstelen naartoe (wat nog een lastige prestatie was met alle bagage en de huisdieren die mee moesten), anderen kwamen met betoverde karren en later met koetsen. Ook probeerden leerlingen de Verschijnselen, wat vaak rampzalige gevolgen had, omdat het kasteel en het terrein beschermd is met anti-Verschijnsel spreuken. En weer anderen kwamen aanrijden op een verscheidenheid aan fabeldieren.

Ondanks de vele ongelukken met de verschillende vormen van transport, om nog maar te zwijgen over de enorme aantallen Dreuzelwaarnemingen van groepen tovenaars die door de lucht naar het noorden afreisden, bleef het de verantwoordelijkheid van de ouders om hun kinderen naar school tot brengen. Totdat in 1692 het Internationaal Statuut van Geheimhouding inging. Vanaf dat moment werd het ineens noodzakelijk om een meer discrete methode te vinden om de honderden leerlingen uit heel Groot-Brittannië naar hun geheime school in de Schotse Hooglanden te vervoeren.

Op verschillende verzamellocaties in Groot-Brittannië werden Viavia’s (Portkeys) geregeld. De logistiek hiervan zorgde al vanaf het begin voor problemen. Elk jaar kwam ongeveer een derde van het totale aantal leerlingen niet aan op school, omdat ze hun tijdslot hadden gemist of de onopvallende betoverde objecten die gebruikt werden als Viavia niet konden vinden. En dan was er ook nog het ongelukkige feit dat veel kinderen ‘Viavia-ziek’ werden, waardoor de ziekenzaal de eerste paar dagen van het nieuwe schooljaar vol lag met hysterische en misselijke leerlingen.

Iedereen was het erover eens dat de Viavia’s geen ideale oplossing waren voor het probleem van het schoolvervoer, maar het Ministerie van Toverkunst slaagde er niet in om een goed alternatief te vinden. Schoolhoofden wilden niks inleveren op het gebied van veiligheid, waardoor reizen via bijvoorbeeld de haardvuren niet mogelijk was.

Een gewaagde en controversiële oplossing voor het probleem werd uiteindelijk voorgesteld door Minister van Toverkunst Ottaline Gambol, die erg geïntrigeerd werd door Dreuzeluitvindingen en wel mogelijkheden zag in treinen. Waar de Zweinsteinexpres (Hogwarts Express) vandaan kwam, is nooit definitief bewezen. Er zijn wel geheime verslagen van het Ministerie van Toverkunst waarin een massaoperatie wordt beschreven, waarbij honderdzevenenzestig geheugenspreuken zijn uitgevoerd. De ochtend nadat deze operatie was uitgevoerd, verbaasden de inwoners van Zweinsveld (Hogsmeade) zich over een glimmende, scharlakenrode stoommachine met rijtuigen. Ze beseften ook niet dat ze een treinstation hadden. Verschillende verbijsterende Dreuzeltreinwerkers in Crewe brachten de rest van het jaar door met een ongemakkelijk gevoel dat ze iets belangrijks waren vergeten.

De Zweinsteinexpres onderging verschillende magische aanpassingen, voordat het Ministerie de trein goedkeurde als vervoersmiddel van en naar de school. Veel volbloedgezinnen waren verontwaardigd over het idee dat hun kinderen een Dreuzeltransportmiddel zouden gebruiken dat volgens hen onveilig, onhygiënisch en vernederend was. Het Ministerie bepaalde echter dat de leerlingen ofwel met de trein naar school kwamen of niet naar school gingen, waarmee iedereen met bezwaren tot zwijgen werd gebracht.